… Μέσα από έρηµες αίθουσες παρισινών θεάτρων ή σινεµά µε την υποψία του σκόρου στα φθαρµένα κόκκινα βελούδα των καθισµάτων τους γνώρισα τη δουλειά της Ειρήνης. Ήταν, κατά την ταπεινή µου γνώµη, από τις πιο καθοριστικές της εκθέσεις.
Η απουσία των ανθρώπων µου έκανε φοβερή εντύπωση –φυσικά οι απόντες ήταν µέρος κι αυτοί του θέµατός της– παρόλο που το ερεθιστικό κόκκινο φανέρωνε ένα παρελθόν ελκυστικών κοινωνικών δοσοληψιών.
Αργότερα έµαθα πως η ίδια είχε ζήσει µέσα σε τέτοιο χώρο –για συγκατοίκηση ερωτική µάλλον επρόκειτο– για ένα διάστηµα τότε που σπούδαζε και ζούσε στο Παρίσι.
Η εικαστικός Ειρήνη Ηλιοπούλου παρουσιάζει ένα εγκώµιο στον έρωτα µέσα από µια εντελώς προσωπική εικαστική προσέγγιση της ερωτικής πράξης. Ζωγραφίζει µε σαγηνευτική εικονογραφική διάθεση, έντονη εκφραστικότητα, σαφή κινητικότητα, εµφανή δυναµικότητα και µε ελαφρά µεροληπτική αφαιρετική τάση δηµιουργεί µια τολµηρή θεµατική ενότητα ασυµβίβαστης ζωγραφικής. Αποδίδει στις συνθέσεις της µε απαράµιλλη καλλιτεχνική ευαισθησία και ποιητικότητα τη διττή υπόσταση του έρωτα, από τα άυλα ηδονικά συναισθήµατα µέχρι τις επιθυµίες του σώµατος, την απόλαυση, τον πόθο, το πάθος, την ηδυπάθεια, την ένταση µέχρι και την ικανοποίηση. Έτσι ακριβώς περιγράφει και η συγγραφέας Sarah Kane (1971-1999) στο θεατρικό της έργο Λαχταρώ τον έρωτα, «τον ακάθεκτο, τον ακατάλυτο, τον ακατάσβεστο, τον µεταρσιωτικό, τον ψυχαναλυτικό, τον άνευ όρων, τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή»...
"An erotic act! Love is, in any case, very similar to making love, when it comes to the extasy in which we are and feel about the other person, or the Other, namely the painting in front of our eyes! This intensity of desire in painting, pops off really suddenly, out of cracks on the walls of contradictions, out of smudges, plot twists, corrections and repetitions“ This is what Irini wrote in a note she just handed off to me during our first interview about the Exhibition Mare Mineralis. This „marginal“ paralellism, however, moved from the „margins“ of this column to the main title of an article published in the weekly To Vima tis Kyriakis, on the 8th of March 2015: „Painting is like making love“ ....
Painter in the raw Sexual activist, pillow talker Irini and her licentious daydreams Ludically lewd with a nod to shunga and feral sexual imagination à la Sade Lovers’ faces blotted out in provocation like some facetious censoring, making partners poppets for their privacy. While she divulges herself brazenly, unapologetically, laughingly. Between us girls, what we do in the boudoir is so salacious and sweet Pillow book of titillations and arousals, feast of cupidity Primal scene turned upside down: bodies unleashed and unfolding, luxuriating in molten flesh and caress, us They can’t wilt you with their modesty Streaker painter Run.
Andrea Schroth
For Irini - January 13, 2019