… Μέσα από έρηµες αίθουσες παρισινών θεάτρων ή σινεµά µε την υποψία του σκόρου στα φθαρµένα κόκκινα βελούδα των καθισµάτων τους γνώρισα τη δουλειά της Ειρήνης. Ήταν, κατά την ταπεινή µου γνώµη, από τις πιο καθοριστικές της εκθέσεις.
Η απουσία των ανθρώπων µου έκανε φοβερή εντύπωση –φυσικά οι απόντες ήταν µέρος κι αυτοί του θέµατός της– παρόλο που το ερεθιστικό κόκκινο φανέρωνε ένα παρελθόν ελκυστικών κοινωνικών δοσοληψιών.
Αργότερα έµαθα πως η ίδια είχε ζήσει µέσα σε τέτοιο χώρο –για συγκατοίκηση ερωτική µάλλον επρόκειτο– για ένα διάστηµα τότε που σπούδαζε και ζούσε στο Παρίσι.
Η εικαστικός Ειρήνη Ηλιοπούλου παρουσιάζει ένα εγκώµιο στον έρωτα µέσα από µια εντελώς προσωπική εικαστική προσέγγιση της ερωτικής πράξης. Ζωγραφίζει µε σαγηνευτική εικονογραφική διάθεση, έντονη εκφραστικότητα, σαφή κινητικότητα, εµφανή δυναµικότητα και µε ελαφρά µεροληπτική αφαιρετική τάση δηµιουργεί µια τολµηρή θεµατική ενότητα ασυµβίβαστης ζωγραφικής. Αποδίδει στις συνθέσεις της µε απαράµιλλη καλλιτεχνική ευαισθησία και ποιητικότητα τη διττή υπόσταση του έρωτα, από τα άυλα ηδονικά συναισθήµατα µέχρι τις επιθυµίες του σώµατος, την απόλαυση, τον πόθο, το πάθος, την ηδυπάθεια, την ένταση µέχρι και την ικανοποίηση. Έτσι ακριβώς περιγράφει και η συγγραφέας Sarah Kane (1971-1999) στο θεατρικό της έργο Λαχταρώ τον έρωτα, «τον ακάθεκτο, τον ακατάλυτο, τον ακατάσβεστο, τον µεταρσιωτικό, τον ψυχαναλυτικό, τον άνευ όρων, τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή»...
«Ερωτική πράξη! Μοιάζει άλλωστε η ζωγραφική µε την ερωτική πράξη όσον αφορά τη µέγιστη ένταση στην οποία βρίσκεσαι και νιώθεις για τον άλλον ή για το άλλο, δηλαδή το έργο που έχεις απέναντί σου! Η ένταση της επιθυµίας στη ζωγραφική ξεπηδάει απρόσκλητα από τις χαραµάδες των αντιθέσεων, τα σβησίµατα, τις ανατροπές, τις διορθώσεις και τις επαναλήψεις». Αυτά έγραφε η Ειρήνη σε ένα σηµείωµα που µου ενεχυρίασε στο περιθώριο της πρώτης συνέντευξης που κάναµε µε αφορµή την έκθεσή της Mare Mineralis. Αλλά αυτός ο παραλληλισµός µεταπήδησε µε την αξία του από το «περιθώριο» του µονόστηλου στον κεντρικό τίτλο του κοµµατιού που δηµοσιεύτηκε στο Βήµα της Κυριακής 8 Μαρτίου 2015: «Η ζωγραφική µοιάζει µε την ερωτική πράξη»…
Painter in the raw Sexual activist, pillow talker Irini and her licentious daydreams Ludically lewd with a nod to shunga and feral sexual imagination à la Sade Lovers’ faces blotted out in provocation like some facetious censoring, making partners poppets for their privacy. While she divulges herself brazenly, unapologetically, laughingly. Between us girls, what we do in the boudoir is so salacious and sweet Pillow book of titillations and arousals, feast of cupidity Primal scene turned upside down: bodies unleashed and unfolding, luxuriating in molten flesh and caress, us They can’t wilt you with their modesty Streaker painter Run.
Andrea Schroth
For Irini - January 13, 2019