Έχουμε φύγει από την ανεμελιά των φλογοκόκκινων καφέ όπου οι θαμώνες αδειάζουν το κρασί από τα ποτήρια τους και ανταλλάσσουν διερευνητικά βλέμματα- είμαστε μακριά από τα παιχνίδια των παιδιών στην ακροθαλασσιά κάτω από το θάμπος του τροπικού ήλιου και τον βαθυγάλαζο ουρανό — όπως και από τις εξορμήσεις τους σε παραμυθένια δάση όπου συναντούν παγανιστικά ομοιώματα, ξωτικά του δάσους, άγρυπνα άγρια ζώα. Επίσης απέχουμε πολύ από κουκλόσπιτα, αναπαραστάσεις του θεάτρου κούκλας και της ταχυδακτυλουργίας του μαριονετίστα.