Η νέα, υδροχαρής, ζωγραφική της Ειρήνης Ηλιοπούλου μοιάζει να έρχεται από πολύ μακριά. Πριν την Ιστορία, από την εποχή του μύθου, όταν το Ομηρικό σύμπαν περιβαλλόταν από έναν ατέρμονα ωκεανό. Μετά την Ιστορία, από την εποχή του λόγου, όταν η Γη ταξίδευε σαν σχεδία πάνω στο νερό. Αυτό μας είπε ο σοφός Θαλής από την ανοιχτή στους μεγάλους πολιτισμούς της Ανατολής και στα ταξίδια Μίλητο της Μικράς Ασίας, και άρχισε να μετακινεί τον νου των ανθρώπων από τον μύθο στον λόγο. Μας είπε σίγουρα ότι τα πάντα γεννιούνται από το νερό και πολύ πιθανόν να μας είπε ότι τα πάντα είναι νερό. Αν όντως ο Θαλής μας είπε αυτό το τελευταίο, τα πάντα είναι νερό, δικαίως του ανήκει ο τίτλος που του έχει απονείμει ο Αριστοτέλης, του αρχηγού των φιλοσόφων, του πρώτου που λειτούργησε αυτό το θαύμα του παλαιού και του σύγχρονου κόσμου, της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, του σπουδαιότερου, ζωντανού, μνημείου παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς.